Zygmunt Jan Izdebski urodził się 22 marca 1907 r. w Tłukience koło Olkusza, syn Jana i Zofii z domu Jedlikowskiej.

Studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego ukończył w 1930 r. uzyskując dyplom magistra prawa.

Stopień naukowy doktora praw uzyskał w 1935 r. w Uniwersytecie Poznańskim  na podstawie pracy: Funkcja opiniodawcza stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej. Promotorem pracy był prof. dr Antoni Peretiatkowicz, a recenzentami: prof. dr Bohdan Winiarski i prof. dr Stanisław Kasznica. Tytuł naukowy docenta został przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną dla Pracowników Nauki decyzją z 16 listopada 1956 r., natomiast tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego został mu przyznany w dniu 22 grudnia 1967 r.

Zainteresowania naukowe: problematyka prawa międzynarodowego; suwerenność  realizacja norm konstytucyjnych w wykładni i stosowaniu ustaw; zagadnienia kierownictwa i organizacji, w szczególności menedżeryzm; rady narodowych oraz teoria państwa i prawa.

Początkowo był asystentem w Katedrze Prawa Międzynarodowego Uniwersytetu Poznańskiego (1930-1934), następnie wykładowcą w Wyższym Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych w Katowicach – uczelni, której był formalnym współzałożycielem (1936-1939 i 1945-1948); rektorem Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach (1948-1952); kierownikiem Katedry Nauk Prawnych Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1948-1952); kierownikiem Katedry Prawa Państwowego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego (1952-1971). W roku 1960/1961 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, a w latach 1961 – 1970 był kierownikiem Studium Zaocznego Wydziału Prawa.

Równocześnie był zatrudniony w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Łodzi (1952-1961). W latach 1954 – 1955 pełnił tam funkcję kierownika Katedry Ekonomii Politycznej. Funkcję rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi pełnił w latach 1952-1957.

Z dniem 1 grudnia 1971 r. Zygmunt Izdebski został przeniesiony do Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie objął funkcję kierownika Katedry Prawa Cywilnego. W dniu 30 września 1977 r. przeszedł na emeryturę.

Ponadto był referendarzem w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu (1931-1934), radcą prawnym Zarządu Przymusowego dóbr ks. von Pless (1934-1938) oraz radcą prawnym Zakładów Hohenlohego w Katowicach (1938-1939).

Zmarł w dniu 14 marca 1986 r., pochowany w Łodzi na Cmentarzu Rzymskokatolickim p.w. św. Antoniego przy ul. Solec.

Publikacje

Autor i współautor około 80 prac naukowych, w tym pięciu podręczników. Najważniejsze z nich to: Funkcja opiniodawcza Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, Poznań 1936; Niemiecka lista narodowa na Górnym Śląsku, Katowice 1946; Poglądy Jana Bodin na państwo i prawo, [w:] J. Bodin Andegaweńczyk, Sześć ksiąg o Rzeczypospolitej, Warszawa 1958; [Współautor:] J. Tudrej, Kierownicy przedsiębiorstw kapitalistycznych, Łódź 1963; Polska nauka prawa międzynarodowego wobec zagadnienia suwerenności państwowej, „Rocznik Prawa Międzynarodowego”, Warszawa 1950, Rola ustawy konstytucyjnej w procesie stosowania prawa, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego” 1957, S. I,; Rewizja teorii podziału władz, „Państwo i Prawo” 1957,  nr 11; De quelques aspects de l’interprétation des lois, „Revue internationele de droit comparé”,  Nr 4, Paris 1961 ; Formy bezpośredniego działania komisji rad narodowych w stosunku do wydziałów, „Problemy Rad Narodowych” 1965, nr 5,

Działalność publiczna

W latach 1934-1939 był członkiem Zarządu Koła-Katowice Polskiego Związku Zachodniego. Uczestnik Powstania Warszawskiego w szeregach Armii Krajowej. W latach 1946-1948 zatrudniony w Polskim Związku Zachodnim jako kierownik Okręgu 6 Katowice.

Decyzją sekretarza naukowego Polskiej Akademii Nauk z 19 października 1970 r. został powołany do Komitetu Badań nad Współczesnym Imperializmem i jego ideologią, a 16 maja 1947 r. zaproszono go do International Law Association.

Odznaczony: Orderem „Sztandaru Pracy” I klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką 1000–lecia  Państwa Polskiego oraz Odznaką Honorową Miasta Łodzi.